Ecuador mails

Hola todos!! ( hoi allemaal !)
Nou, ik ben dr hoor. geland in Quito. De vlucht ging wel aardig, maar het is een lange zit. Weinig beenruimte, schreeuwende kids en smerig eten. De landing in Quito was steil naar beneden, maar uiteindelijk stond ik weer met bijde benen op de grond. Gelukkig maar! En natuurlijk was mijn bagage niet in Quito aangekomen, dus dat was veel papierwerk, maar vanmiddag kwam alles gelukkig toch aan.
Ik ben hier hartelijk ontvangen door mijn bazin Ellen en de stagiaire die er nu nog zit. Zij heeft mij het appartement laten zien en ik heb een superrelaxte kamer! Ik moet wel drie sloten openmaken voor ik het appartement in ben, maar ja, veiligheid gaat voor alles.... Verder is er warm water (schijnt een luxe te zijn) en heb ik een bad. Dik tevreden over mijn verblijfplaats dus.
Dit weekend zijn er met mij nog 14 andere Nederlanders gekomen die tegelijk met mij Spaanse les hebben. Vandaag zijn we met elkaar naar Mitad del Mundo geweest (het midden van de aarde). Hier stond een gele lijn die de evenaar moest voorstellen en eromheen natuurlijk allemaal toeristische winkeltjes met allerlei prullaria. Omdat op zondag de Ecuadorianen vrij zijn, was het een drukte van jewelste met allemaal theater en een soort Frans Bauer die stond te zingen.. Best wel lachen.
Niemand van ons spreekt nog Spaans en dat is vreselijk irritant. Bijna niemand in Ecuador spreekt Engels, dus we communiceren met handen en voeten. Maar snel Spaans leren dus! Verder voel ik me ontzettend duizelig en slapjes door de hoogte en ben ik vanmiddag al verbrand. (m'n zonnebrandolie zat nog in mn bagage, vandaar)
Tot zo ver m'n berichtje uit Quito. Ik voel me helemaal thuis hier en ik ga nog veel leuke dingen doen en gezellige plaatsjes bezoeken, maar daar vertel ik later wel over!
Adios!
Hoi Allemaal!!
Hier even een snel berichtje voordat ik naar de salsales ga!
Het is hier nog steeds helemaal geweldig en het wordt met de dag leuker! Ik heb vandaag mn eerste les Spaans gehad en ontzettend snel een veel geleerd. Ik heb het ook echt nodig, want je begint hier helemaal niks zonder deze taal. Het engels is echt diep bedroevend hier. (dus Ger, als je je boeken bij je hebt, begin alvast met leren!!!)
Op het werk houd ik me vooral bezig met de vrijwilligers die hier Spaans leren en vrijwilligerswerk doen. Ik organiseer uitjes buiten de stad in het weekend en woensdag gaan we naar de film. Donderdag moet ik de eerste City Tour begeleiden waar ik zo'n 2,50 per persoon aan verdien.... Ja, dat zijn mijn enige verdiensten hier... Verder haal ik alle nieuwe mensen van het vliegveld en dat was gister wel even slikken. Ik kreeg bijna heimwee toen ik daar stond... Allemaal stelletjes die elkaar huilend in de armen vallen en ik stond er bijna naast te janken! Het leek wel ' All you need is love, live!!!'
A.s weekend ga ik naar Otavalo, een markt waar je allemaal geweldige goedkope spulletjes kunt kopen en waar ik een (schijnt) schitterende paardrijtocht ga maken.... Ik heb er nu al zin in!
Daar ben ik maar weer ns met een mooi verhaal......
Ik kom net terug van een weekendje Otavalo en t was helemaal geweldig!! Ik heb vanmiddag 1 van de mooiste paardrijritten in mijn leven gemaakt en ik heb nu gigantisch last van mijn kont, maar dat was het zeker waard!! De rit duurde drie uur en ging dwars door de Andes. Bergen en valeien, riviertjes en rotspaadjes. Echt geweldig en we hebben hele stukken gegaloppeerd en ontzettend veel lol gehad!
Nu even wat uitleg over het plaatsje; Otavalo is een indianendorpje ten noorden van Quito. Dus busreis duurt ong. 2 uur en kost 1,5 dollar. (dollar is nu lager dan euro, dus een goed teken!!) Ik ben vrijdag weggegaan en zonet (zondagmiddag) teruggekomen. In het dorpje is een grote indianenmarkt waar je van allerlei spullen kan kopen. Ik heb slechts een nieuwe broek, trui, sjaal en muts gekocht voor samen 15 dollar..... Wat moet je nu met zulke dikke kleren zul je denken, nou volgende week zaterdag ga ik van de Cotopaxi vulkaan mountainbiken en we klimmen ook nog naar het begin van de ijskap waar het zo n min 5 is. Vandaar...
Verder bevalt het me hier nog steeds heel goed, maar ik mis m’n familie en vrienden wel hoor!!! Gelukkig is hier zo veel te doen dat ik bijna geen tijd heb om daar aan te denken!
Als het goed is stuur ik volgende week een paar foto’s vanaf hier, dan kunnen jullie een beetje zien hoe bruin ik al ben geworden :) (ahum, smeer me twee keer per dag met sunblock in, maar ik verbrand niet en wordt toch een beetje bruin!)
Tot zo ver maar weer ns!
Heeeej!!! Daar ben ik maar weer ns!!
Ik heb het druk druk druk hier, maar ik heb uiteindelijk een gaatje in mn agenda gevonden om ff te internetten!! (pffff, lijkt net of ik keihard werk hier)
Nou, het gaat hier nog steeds helemaal super en het is gewoon net als 'heaven on earth' ! Ik heb het echt getroffen hier!
Afgelopen zaterdag zijn we van de Cotopaxi-vulkaan afgemountainbiked (is dat een nederlands woord?) Het was echt supertof!! De foto's zijn dus van afgelopen zaterdag. We werden eerst met een bus een heel eind de vulkaan omhoog gebracht en op een bepaald punt afgezet. Vanaf daar kon je nog 200 meter omhoog lopen om bij een berghutje een stempel in je paspoort te laten zetten. Nou, dat doe ik even dacht ik, maar het was werkelijk een hel!!!! Omdat je zo hoog zit (4800 m) is de lucht ontzettend ijl en ik dacht echt dat mn longen gingen inklappen! Om de vijf meter moest ik een minuut lang bijkomen om weer verder te kunnen. Toen ik op een gegeven moment het idee had dat ik ging flauwvallen was ik van plan om terug te gaan, maar ik werd door de anderen gewoon meegetrokken en na een uur bereikten we dan eindelijk het hutje. En toen waren de stempels gejat..... Maar ik ga het echt nooit weer doen!!
Na de slopende klim gingen we met de mountainbike naar beneden en dat was echt tof!! Supersteil en keihard met smalle paadjes en veel valpartijen (ik gelukkig niet). Onderaan de vulkaan ben ik halverwege gestopt, want ik had te veel last van mn longen. (wat nog twee dagen geduurd heeft) Maar het was hartstikke leuk en een aanrader voor iedereen die hier ooit naar toe wil gaan.
Op mijn werk is het nog steeds toppie en ik heb de zegen dat ik volgende week met een groep Denen naar Aldea Salamandra mag. Dat is een subtropisch plaatsje vlakbij Quito waar ik de hele dag in mn hangmatje kan liggen en mn spaans een beetje leren. Wat een leven he?! We gaan daar ook nog naar een lagune en zelf chocola en sieraden maken. Ik heb er echt zo'n zin in! En de laatste week van februari mag ik ook nog met de Denen mee naar Tena. Dit is de jungle waar we een week lang gaan raften, kanoen, grotklimmen en allemaal toffe dingen gaan doen. Ja mensen, ik heb het zo slecht nog niet hier!!!! De stage bij de gemeente was al leuk, maar dit is echt ver boven mn verwachtingen!!
Het is echt heel leuk om al die mailtjes van jullie te krijgen en ook msn-en is altijd errug gezellie (he Jel?!!) Ik hoop dat het goed gaat met jullie allemaal!! En wel blijven leven allemaal, want ik heb van de week een meisje hals over kop naar het vliegveld gebracht omdat haar vader op sterven lag. Twee uur later werd ik gebeld dat haar vader al was overleden en toen zat ze nog niet eens in het vliegtuig en wij wisten het al. Echt vreselijk was het en zo sneu voor het meisje. Dus jongens, niet doodgaan!!
Ciau a todos!!!
Het is helemaal super de super hier. En het wordt alleen maar leuker.... Twee weken terug ben ik een weekend naar Baños geweest waar we heerlijk gemountainbiked hebben en prachtige watervallen bezocht. Echt superrelaxed. De woensdag na dat weekend mocht ik een week mee met een groep Deense reizigers naar Aldea Salamandra. Dit subtropisch dorpje ligt 200 km vanaf Quito en ligt in een nevelwoud. Echt onbeschrijflijk hoe mooi het daar was... Ik heb drie uur in een rivier getubed (op een rubberband van de rivier af) en het was net een sprookje. Prachtige planten en bloemen langs de kant en vogels en vlinders die om je heen fladderden in de mooiste kleuren van de regenboog. Ik mistte alleen de eftelingpoppetjes die langs de kant stonden te zwaaien...
Ook ben ik naar de Laguna Azul geweest waar we eerst van een hele steile helling af moesten klauteren en tenslotte door een nogal woeste waterstroom naar de waterval. Echt heftig om te doen en ik was ook zeiknat (zie laatste foto!) Bij de lagune (waterval) spatte het water zo hoog op dat je gewoon in een douche stond. Echt heerlijk! Ook hebben we in Aldea zelf chocolade en ringen gemaakt en de laatste dag zijn we naar een fruitplantage geweest waar we allemaal fruit van de bomen plukten en mochten opeten. Mjummie!! Voor de rest heb ik in Aldea in mijn hangmat gelegen, in de rivier gezwommen die onder onze boomhut doorstroomde (zie andere foto) en een beetje spaans geleerd. En de Denen begeleid, want daarvoor zat ik er natuurlijk! Ja mensen, ik heb zo'n zwaar leven.... En het wordt nog zwaarder, want volgende week zondag mag ik weer een week met de Denen mee naar Tena (jungle) waar we gaan raften, kayaken, grotklimmen en canyoning-en. En na die week ga ik meteen door naar Montañita, the hottest surfplace to be in Ecuador waar ze de golfsurfcompetitie van het jaar hebben en ook nog carnaval!!! Maar dat is wel echt vakantie hoor! Heb dr een week voor vrij genomen!
Maar hoe is het met jullie allemaal??? Gerlies nog bedankt voor je kaartje!! Echt hartstikke leuk om post te krijgen hier! Het is sowieso heerlijk om iets van het thuisfront te horen, want na die week Aldea, waar ik totaal geen contact kon opnemen was ik superblij toen ik Lissy even aan de telefoon had! Lekker bijkletsen en van de laatste roddels op de hoogte worden gesteld enz... En dat waren er nogal wat!! Leuk man! En Jeanet en Maurice die een jongetje hebben gekregen met een hele mooie naam!! Dan baal ik wel dat ik zo ver weg zit en jullie allemaal moet missen... Maar ja, ik krijg er wel heeel veel voor terug hier. En wie weet blijf ik ook nog wel.. Maar ik kom wel terug in juli hoor! Lekker feesten in de Mill en kitesurfen natuurlijk, want dat mis ik ook!
Dit was het wel weer voor deze keer, na Tena en Montañita horen jullie zeker meer van me! Wie weet slaag ik er in om op de surfplank te gaan staan en een golfje mee te pikken! Hopelijk krijg ik het bewijs op de foto!
MAILS VAN MN 2E VERBLIJF IN ECUADOR
Zo, daar was ik maar weer eens.... Terug in Ecuador na een lange zit in het vliegtuig, maar verder een erg goede reis. Dit keer landde ik in Guayaquil (aan de kust) ipv Quito, want ik wilde eerst nog een weekje vakantie houden. Ken kwam me ophalen van het vliegveld
en de eerste nacht sliepen we in een errug luxe hotel in Guayaquil. De volgende dag zijn we nog even naar het leguanenpark gegaan, waarna we de bus naar Puerto Lopez aan de kust hebben genomen. Ken was eigenlijk nog aan het werk en zijn groep zat dan ook in dit
plaatsje. Het hotel waar we sliepen zag er heel leuk uit met een mooie, exotische tuin en veel informatie over walvissen die je in dat plaatsje kon gaan bezoeken. Aangezien Ken de volgende dag zijn groep naar het vliegveld moest brengen, ging ik alleen de walvistocht doen. Samen met nog twee Columbianen, hun dochtertje en een Hongaarse stapten we in een klein
bootje op zoek naar de Ballenas (walvissen).... Na zo'n anderhalf uur over het water gestuiterd te hebben zagen we de eerste Humpback walvis. Ik schrok me echt rot, want zo'n beest blaast dus met 300 km per uur zijn adem uit en dit gebeurde vlak naast ons bootje. Met een sierlijke beweging dook 'ie weer onder water en z'n staart kwam toen helemaal boven het water uit.
Kodak moment. (he Gerjanne?;) Na deze Free Willy kwamen we er nog een andere tegen, maar ook deze dook vrij snel weer onder water. Het bootje ging dus rap weer op jacht naar de volgende... In de verte zagen we een walvis die helemaal uit het water sprong en met
een gigantische plons weer in het water terecht kwam. Jammergenoeg was 'ie te ver weg om een goede foto te kunnen maken. De volgende walvis die we tegenkwamen hebben we een uur gevolgd en hij kwam zo dicht bij het bootje dat je z'n witte onderkant helemaal kon zien.
Z'n staart liet 'ie ook regelmatig boven water uitkomen, wat toch wel het meest fascinerende van het hele beest was. Na vier uur varen keerden we terug met een paar ontzettend mooie indrukken van deze dieren. Omdat Puerto Lopez op de walvissen na weinig interessant is, ging ik na de tocht richting Montanita. (surfplaatsje). De Columbianen hadden een auto bij zich en gingen naar Guayaquil. Ze vroegen of ik mee wilde reizen naar Montanita en omdat ik ze wel vertrouwde ben ik met hun in de auto meegereden. Onderweg een beetje met ze gepraat en mn Spaans was weer flinkt opgekrikt. In Montanita was het nog vrij druk, hoewel het daar nu laagseizoen is. Ken kwam de volgende dag ook in Montanita aan met het verhaal dat ie bijna was beroofd op het busstation van Guayaquil. Gelukkig sloeg zijn taxichauffeur een van z'n aanvallers neer en had hij al z'n geld en spullen nog. Ja, t blijft een hele rare plek die stad. In Montanita heb ik nog een beetje de surfheldin uitgehangen en mn jetlag weggewerkt. We waren nog van plan om een longboard te kopen, maar ze vroegen er
veel te veel geld voor. Tijdens een van onze surfsessies zagen we ook nog twee walvissen voor de kust spelen en een sprongen dat die maakten!!! Een van hen had ook de hele tijd z’n staart boven het water uitsteken en sloeg daar constant mee op het water. Echt leuk die beesten, ik zou er best een als huisdier willen hebben. Of een Galapagosschildpad. Maar ja, dat gaat natuurlijk niet he?!
Gister was onze vakantie dus al weer ten einde en we hebben het vliegtuig van Guayaquil naar Quito genomen. Scheelde acht uur in de bus zitten... Nu zit ik dus weer in ons appartement in Quito en is Ken vandaag alweer op pad met een nieuwe groep. T is wel even heel erg wennen om hier weer terug te zijn, maar over een tijdje zal ik mn draai wel weer gevonden hebben... Volgende week vertrek ik weer richting Montanita, waar ik voor mijn werk met de groep Denen zit en na Montanita ga ik met ze naar Cuenca (mooiste stad
Ecuador), Riobamba (treintocht op het dak door de Andes) en Banos (watervallen).
Over zo'n drie weken ben ik terug in Quito en dan mail ik jullie natuurlijk over deze trip en alle avonturen en sterke verhalen..:)

Tot dan! Groetjes Esther

Ecuador is best een mooi land eigenlijk.... Het was me de vorige keer al wel opgevallen, maar nu ik Ecuador in drie weken heb rondgereisd vind ik het nog mooier. Deze reis deed ik niet voor mezelf, want ik ging als reisleidster mee met een groep Deense meiden. Mijn werk begon in mijn lievelingsplekje Montanita aan de kust. Hier nam ik de groep over van Simone, die de eerste vier weken hun reisleidster was. Mijn taak aan de kust was om de meiden een beetje te vermaken door allerlei aktiviteiten aan te bieden. Zo konden ze paardrijden, mountainbiken, surfen (ik was de surfinstructrice, ha ha), bodyboarden en abseilen. Het
surfen vonden de meesten heel erg leuk en ik ben dan ook drie dagen met ze bezig geweest om ze op de plank te krijgen. Gelukkig hadden ze boards als deuren, dus iedereen kon binnen een half uur al staan! Abseilen deden we vanaf een rots van 44 meter en hoewel ik een beetje duizelig werd van de hoogte gaf het een enorme kick om het te doen! Ook het paardrijden was weer heerlijk en ik krijg zo langzaamaan weer de neiging om een eigen paard te willen. Maar voorlopig maar even niet, want je hebt meteen die verantwoordelijkheid erbij.... De eerste keer dat ik te paard ging was zonder zadel en we bleven maar galopperen, dus het
gevolg was twee grote blaren op mn kont en verschrikkelijke spierpijn... :) Maar het was wel
leuk! Na Montanita ging ik met de meiden richting Cuenca, wat de mooiste stad van Ecuador is. De eerste dag heb ik ze een rondleiding door de stad gegeven en de tweede dag in Cuenca gingen we met een gids naar het Nationale park Las Cajas. Dit gebied ligt op zo'n 4000
meter en heeft heel veel meertjes en lagunes. De gids heeft ons drie uur lang door een klein stukje van dit gebied laten lopen en we kregen veel informatie over het hoe en wat van dit park. Hoewel het best een zware wandeltocht was vonden we het allemaal erg mooi en
interessant. Na Cuenca vertrokken we naar Riobamba waar we de trein door de Andes namen. Tijdens deze treinrit zit je op het dak (!), zie je hoe de Indianen leven en kom je de vulkaan Chimborazo tegen... Wij hadden gelukkig heel mooi weer en de vulkaan was schitterend om te zien met z'n besneeuwde top! Ook de Indianen onderweg vonden de trein geweldig, want ze zwaaiden allemaal naar het voertuig met hordes toeristen op het dak.... Behalve mijn groep waren er naast de backpackers nog zo’n vier groepen, waarvan er twee duidelijk uit Nederland
kwamen. Wat zijn wij een aanwezig volk zeg... , maar ik heb wel erg gelachen om de mensen met hun Unox-muts op! Vanaf de trein gingen we naar Banos waar de meiden drie vrije dagen hadden. Hier hoefde ik dus niet zoveel te doen en gelukkig kwam Ken ook naar Banos, want hij had vakantie. We zijn nog wel met de meiden gaan mountainbiken langs de watervallen, maar dat was het enige wat voor hun op het programma stond. Ken en ik hebben nog twee Quads gehuurd en we zijn daarmee de vulkaan opgereden. Vooral de mijne trok het op de
steile stukken niet, met als gevolg dat ik het ding de berg op moest duwen... Naar beneden ging wat dat betreft een stuk beter, hoewel we flink moesten remmen om niet uit de bocht te vliegen! Na Banos bleven we drie nachten in Quito en kon ik lekker weer in mijn eigen appartementje slapen. Vanuit Quito gingen we naar de vulkaan Cotopaxi waar we met de mountainbike naar beneden gingen. Ook deze keer ging het weer superhard!
Het laaste stuk van mijn reis was naar Otavalo, waar ook de bekende markt is met allerlei toeristische spulletjes. In Otavalo hebben we een hike (wandeltocht) door de bergen naar de waterval gemaakt en zijn we gaan paardrijden door de Andes. Ik had de tocht al eens gedaan, maar nu kreeg ik het paard van de gids die allerlei trucjes kon. Halverwege liet de gids mijn paard gaan liggen en moest het dier net doen alsof hij dood lag. Het leek wel een hond.... Maar hij luisterde goed en toen 'ie eenmaal lag moest ik er op blijven zitten en uiteindlijk stond 'ie weer op. Ik kon zo naar het circus!
Vrijdag ging ik terug naar Quito en werd de groep overgenomen door een nieuwe gids. Vrijdagavond zijn Ken en ik nog naar een concert van Jarabe de Palo geweest als cadeautje voor m'n verjaardag. De band was echt heel erg goed en het goedkope pak wijn dat we er kochten ging er in als ranja. Na het concert was het feest in de Holland bar met gratis cocktails voor de vrouwen... Nou, dat heb ik geweten, wat was ik ziek de volgende dag!! Maar het was hartstikke gezellig!
Deze week heb ik een weekje vrij, ook omdat ik woensdag jarig ben... Ik zal wel even voor mezelf zingen dan; Er is er 1 jarig hoera, hoera, dat kun je wel zien dat ben ik, ik ik ik. :( Gelukkig is Ken er wel en gaan we een feestje houden met een paar vrienden die hier in Quito wonen. 17 November heb ik weer een nieuwe groep mensen waarmee ik op reis ga door Ecuador. Dit wordt een tour met prive-vervoer en drie-sterren hotels, dus dat is een luxe voor mij! Overigens zijn de plannen al weer veranderd, want ik vind het wonen in Quito maar niks... Misschien komt het omdat ik 50 meter van de zee ben geboren, maar ik mis de kust veel te veel hier. Dus ik heb werk gevonden aan de kust in het resort in Montanita waar we met de groep Denen zaten! Ik ga daar ongeveer een maand werken (vanaf eind December) met de paarden die ze daar hebben en ook een beetje helpen in keuken van het restaurant. Ken gaat een website voor ze maken en mag daarvoor gratis z'n PADI-duikbrevet halen!
Ik heb er nu al zin in; mooi weer, surfen, palmbomen en paardrijden!! Begin februari vertrekken we naar Panama, waar onze rondreis in Centraal Amerika begint. Ken is nu een website aan het maken om jullie tijdens onze reis op de hoogte te houden d.m.v verhalen en
foto's. Als de site af is zal ik natuurlijk het adres naar jullie doormailen!

Tot zo ver m'n Ecuador-avonturen.... en wel blijven mailen he?! Ook al maken jullie misschien niet zo veel mee als ik in een korte tijd, het is altijd leuk om mails vanuit Nederland te krijgen!
Hallo iedereen!

Het is geloof ik al weer een maandje geleden dat ik voor het laatst heb gemaild, dus hier ben ik maar weer eens met het laatste nieuws. De afgelopen 2,5 week ben ik op rondreis geweest met een Bex-groep van 5 personen. Erg leuke mensen en vooral erg luxe hotels!! Dat was weer eens wat anders dan primitief op reis met onenthousiaste Denen. In mijn groep zat een jonger stel (mijn leeftijd) uit Nootdorp (Frank en Astrid, als jullie de groeten uit Ecuador krijgen is het van mij :) een ouder echtpaar uit Sneek (altijd goed Friezen) en een weduwe vrouw uit Limburg (die achteraf behoorlijk rijk bleek te zijn). De reis bestond uit het gebruikelijke rondje van Otavalo, vulkaan Cotopaxi, enkele dagen jungle, Banos, de trein, Cuenca en de kust. De jungle was toch het leukste, want we hebben een anaconda, kaaimannen, apen, toekans, papagaaien, kikkers enz. gezien. Ook heb ik nog een of
andere levende worm opgegeten die naar cocosboter smaakte. Best lekker, ik zou wel overleven alleen in de jungle :). Alleen de dikke vette pad die in mijn badkamer zat vond ik toch minder leuk. Elke keer als ik naar de WC moest of mn tanden poetsen hield ik 'm goed in de gaten en 's avonds had ik de badkamerdeur dicht gedaan zodat 'ie in ieder geval
niet bij mij in bed kon springen. De volgende morgen ging ik weer voorzichtig naar de badkamer, maar het beest was spoorloos verdwenen! Ik dus onder de WC-bril kijken en overal zoeken, maar hij was echt nergens te zien en hij kon onmogelijk daar wegkomen.... Ik vraag me nog steeds af waar het beest naar toe was gegaan.
Banos was trouwens ook erg leuk, want ik ben met het jongere stel gaan canyoningen van een 44m hoge waterval!! Echt supercool en toch een van de leukste sportieve dingen die ik hier in Ecuador heb gedaan. We gingen eerst oefenen van een 14m hoge klimwand en vooral over de rand heen stappen is het beroerdste stukje als je ietwat hoogtevrees hebt. Maar ja, ik was de gids, dus ik moest natuurlijk met stalen zenuwen laten zien hoe het moest.... Gelukkig ging alles goed en de uiteindelijke waterval was echt kicken! Al dat water dat op je hoofd
dendert en de adrenaline die door je heen stroomt, wauw! In Banos zijn we 's avonds ook nog in een Chiva (hele foute bus met een soort kermismuziek en discoverlichting) naar de aktieve vulkaan Tungurahua gereden. Helaas was het bewolkt, dus weinig lava te zien...
We konden de vulkaan wel duidelijk horen grommen, wat als een soort onweer klonk. Banos ligt echt recht onder deze vulkaan en ze hebben daar een evacuatieplan gemaakt voor mocht het ding tot uitbarsten komen. Als je de gele lijnen op straat volgt kom je bij een brug over
een ravijn uit en als je eenmaal daar overheen bent sta je veilig. Ja, ja. Maar toch leuk bedacht.
De volgende dag hebben we nog mooie foto's kunnen maken van de rokende
vulkaan, zie bijlage. Aan de kust zaten we in het vissersdorpje Puerto Lopez (waar ik eerder
walvissen ben gaan kijken) en ik ging toch maar eens kijken bij het binnenhalen van de visvangst om negen uur 's morgens. De lokale bevolking vond ons wel interessant en vol trots lieten ze ons de grootste vissen zien die ze hadden gevangen. Ik mocht ook nog een of
ander groot monster vasthouden (zie foto) en daarna kwam een oud mannetje mn handen schoonmaken met zeewater en tot slot maakte hij keurig mijn handen droog met zijn zakdoek (gadver) en vertelde de rest van de toeschouwers dat ze zo dus een vrouw moesten behandelen. Stond ik dus voor paal met al die mensen om me heen, maar ik heb er achteraf
wel om kunnen lachen! Ook in Puerto Lopez zat er weer een hele dikke pad (nog groter dan in
de jungle) voor m'n deur, dus op de een of andere manier trek ik deze griezels aan. Misschien verandert de pad wel in een prins als ik hem ga kussen....
Inmiddels ben ik weer terug in Quito waar we rap op zoek moeten naar een vliegticket richting Panama, maar het schiet nog niet zo op. Vrijdag vieren we met z'n allen Sinterklaas inclusief cadeautjes en gedichten. Ja, we moeten ons Holland-gevoel wel in ere houden
natuurlijk! Op Ameland is het al bijna Sunneklaas, wat ik wel heel erg jammer vind om te missen. Maar ja, ik krijg er veel voor terug hier...
8 december vertrekken we naar de kust waar we anderhalve week gaan werken. Ik met de paarden (heb al een heuse panama-cowboyhoed gekocht, yieeehaa!) en ken gaat een website maken. 19 december doen Ken en ik samen onze laatste tour en 1 januari zijn we dan klaar met werken. Misschien gaan we weer terug naar de kust van Ecuador en anders zo snel mogelijk richting Panama. We zullen deze week hard aan de website gaan werken die jullie kunnen vinden op www.animania.be we hebben ook een forum voor onze reiservaringen http://burnies.proboards12.com
We hebben superveel zin om eindelijk op rondreis te gaan en al het moois van Centraal Amerika te bezoeken, want de verhalen van mensen die er al geweest zijn klinken fantastisch! Nog even geduld hebben!
Nou mensen, tot zo ver m'n laatste nieuws! Ik hoop dat het met jullie ook allemaal goed gaat en natuurlijk alvast veel plezier toegewenst voor de feestdagen!

Adios uit Ecuador
Esther


Gelukkig nieuwjaar allemaal!

Het is alweer 2004... Niet dat tijd en datum me nu nog iets zegt, ik weet niet eens wat voor dag het is vandaag. Dat krijg je als je op rondreis bent! Maar het is alweer een tijd geleden dat mijn laatste mail is verstuurd, dus ik zal even schrijven wat ik in de tussentijd gedaan heb.
Na mijn rondreis met de Bexies zijn Ken en ik naar de kust gereist. We verbleven in een lodge in Montanita tegen kost en inwoning, omdat Ken een website voor hun ging maken. We sliepen in de nok van een houten huisje met direct uitzicht op zee. Echt heerlijk was 't daar. Ik heb een beetje paardgereden en ben zelfs een keer gaan zwemmen in de rivier met ze! (zie foto) Verder hebben we alleen maar in de hangmat geluierd, boekje gelezen en op het strand gelegen. Na een week moesten we weer terug naar Quito, omdat we samen de kersttour van Fox gingen doen. Niemand wilde natuurlijk werken met kerst en oud & nieuw, dus hebben
wij het gedaan op voorwaarde dat we samen mochten. We vroegen ons al af wat voor soort mensen met kerst op reis gingen, maar achteraf was de groep heel erg leuk. Op 1 persoon na dan- wat een verschrikkelijk wijf was dat zeg... De eerste dag ging ze als een idioot tegen Ken te keer, omdat ze vond dat hij een oplichter was en niets was goed aan de hotels en Ecuador. Ze moeten dat mens echt een reisverbod geven. Ik had na die eerste dag al de neiging om weg te gaan en kerst aan de kust door te brengen, maar ik kon Ken natuurlijk niet alleen laten. De rest van de groep was wel leuk en gezellig en dat ene kreng viel op een gegeven moment totaal buiten de groep door haar gejammer en gezeur. In Otavalo hebben we nog een ceremonie van een sjamaan meegemaakt die met een cavia een genezingritueel bij een man uit de groep deed. Ik wilde het in eerste instantie ook doen, maar toen ik die arme cavia
hoorde gillen terwijl 'ie langzaam doodging kon ik wel wegrennen. Aan het einde van de sessie ging de sjamaan de cavia ontleden en kon ze zien wat de man precies mankeerde. Het klopte allemaal wat ze vertelde en hij kreeg wat geneeskrachtige drankjes mee om beter te worden. Heel interessant allemaal, maar ik vond het maar zielig voor die cavia. Kerst hebben we doorgebracht in Banos, maar een echt kerstgevoel heb ik niet gehad. Daar was het veel te mooi weer voor! Als kerstdiner hebben we kalkoen gegeten met salades enzo. Maar zonder familie, kerstboom en cadeautjes is er niks aan! 's Avonds zijn we nog in de kerk gaan kijken
en het grappige was dat de mensen met het kindje Jezus uit de kerstkribbe naar de pastoor gingen om het te laten zegenen en daarna in de kerststal te leggen. Voor kerst ligt hij er namelijk nog niet in, wat op zich wel logisch is...
In Banos zijn we ook nog gaan raften en er was bijna eentje verzopen omdat hij onder de boot terecht kwam. Gelukkig viel het allemaal mee en hebben Ken en een andere man hem uit het water de boot in getrokken. Je zult maar zo aan je einde komen in een ver land. Ik zal wel een
beetje oppassen oke?! :)

Tijdens deze reis konden we ontzettend veel vulkanen zien, omdat het zo helder weer was. Echt prachtig om vijf besneeuwde vulkanen om je heen te zien. Vooral de hoogste Chimborazo was erg mooi en ook de Cotopaxi (zie foto) lag er schitterend bij! Ken heeft op 30 december nog een poging gedaan om de top van de 5900 m hoge Cotopaxi te beklimmen, maar helaas is hij op 300 m van de top teruggekeerd. Hij ging samen met een jongen uit de groep de beklimming wagen, maar die jongen is niet eens begonnen wegens hoogteziekte. Ken is nog wel gegaan, maar waarschijnlijk is het tempo waarmee ze omhoog zijn gegaan veel te hoog geweest, waardoor hij op een gegeven moment niet meer kon. De gids waarmee hij was deed dit werk voor de eerste keer en wilde blijkbaar zo snel mogelijk weer thuis zijn om oud & nieuw te kunnen vieren. Echt heel jammer en Ken baalde als een stekker, maar ik vind het toch een hele prestatie. Toen ik van 4600 naar 4800 meter omhoog moest klauteren
dacht ik al dat mijn einde in zicht was en Ken heeft het tot 5500 meter gehaald! (zonder enige voorbereiding en maar blijven roken he?!) Terwijl Ken op de Cotopaxi zat ben ik met een paar malloten van de groep naar een Karaoke-bar gegaan waar we verschrikkelijk vals hebben
gezongen! Er zaten drie tafeltjes met Ecuadoranen, maar die waren snel vertrokken... Echt superlachwekkend!
Oud en nieuw hebben we in Quito doorgebracht en dat was een hele belevenis! De straat waar ons hotel aan lag was helemaal afgezet en rond een uur of vier liep het helemaal vol met mensen. Deze straat loopt dwars door Quito en om de zoveel meter waren er podia gebouwd met poppen die iets slechts van het afgelopen jaar uitbeeldden. Om twaalf uur werden deze poppen op een grote stapel gegooid, helemaal in elkaar geschopt en daarna in de brand gestoken om het kwade te verdrijven. De mensen zelf liepen de hele dag verkleed rond waardoor het meer iets van carnaval weg had dan van oud en nieuw! Ik heb ook nog een maskertje gekocht voor de gein. Om twaalf uur gingen dus alle poppen in de brand
waardoor het net leek of er oorlog was uitgebroken... Vuurwerk was er amper te bekennen en na 12 uur vertrok iedereen naar huis waardoor het uitgestorven was op straat. Echt een hele rare ervaring, aangezien bij ons het feest dan pas begint. We hebben nog wel met een groep mensen salsa gedanst op straat, maar om kwart voor 1 zijn we maar teruggegaan naar het hotel en op bed gekropen. Ik ben nog nooit zo vroeg onder de wol gekropen op 1 januari als dit jaar!

Morgen gaan we nog een weekje terug naar Montanita om de website af te maken. Simone is er dan ook (heb ik drie maanden mee in Quito gewoond) dus dat is wel gezellig. Verder hebben we Ecuador nu wel gezien en kijken we er enorm naar uit om op 14 januari naar Panama te vliegen! Het volgende mailtje zal dan ook vanuit daaro zijn en kunnen jullie
lezen via www.animania.be

De beste wensen voor 2004!